بسـم المعـطّر الحـبیب

«قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُم»*

روی‌‌گردانی چرا؟

*جمعه/۸

فقط اونجاش که میفرماد:
«خوش دارم که مرا بسوزانند و خاکسترم را به باد بسپارند تا حتی قبری را از این زمین اشغال نکنم.»

+ چه ترکیب درستی ست «قیدِ حیات».
دنیا بندهای محکمی دارد.

«یَا مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلمُنِیبِینَ»*

آدم وقتی نمی بیند خیلی زجر می کشد.
آدم گاهی از ندیدن می میرد، جان می دهد..

* جوشن کبیر

آدم وقتی مدتی کربلا باشد، دیگر نمی تواند کربلا نباشد.
شاید از همین رو، قدما به مسافر کربلا تا ابد «کربلایی» می گفتند.

«أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ»

پس می شود
دلتنگ نبود! 

نوشته بود:

اینکه آدم توی خوف و رجاست خوب است و بد؛
خوب است چون «باید باشد».
بد است چون «باید» باشد.

‌بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ.. به نام الله که مهربان و مهربان تر (و مهربان ترین) است.

«تَتَجافى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ..»*

آدم یکی را دوست داشته باشد، از فکرش خوابش نمی‌برد!

* سجده/۱۶

میگن امام موسی صدر روزای آخر این شعرو زمزمه می‌کردن:
تنها تویی، تنها تویی، در خلوت تنهاییم
تنها تو می‌خوانی مرا، با این‌همه رسواییم
.
.

فقط چون خودت گفتی :«نَبِّئ عِبادِی أَنِّی أَنَا الْغَفورُ الرَّحیم»*
وگرنه از این سمت که نگاه کنیم، «أَنَا الَّذِی أَسَأْتُ...أَنَا الَّذِی أَخطَأْتُ...أَنَا الَّذِی اعْتَمَدْتُ...»**

+ «من کسی جز تو ندارم که به دادم برسد
می توانی مگر این دوست به دادم نرسی؟!»

* حجر/۴۹

** عرفه

«وَ أَحْیِ بِهِ عِبَادَکَ»*

«عیسی دمی کجاست که احیای ما کند؟!»

* دعای عهد

«گفت: من هم می ترسم. فقط عادت کرده ام بزنم به دل خطر که نترسیدن عادتم شود.»

از: مرگ از من فرار می کند (کتاب چمران)

«أَینَ المُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا»*

مشکل دعاهایم را پیدا کردم:

مضطر نیستم.

* ندبه

َ«أَنْتَ الْحَیُّ وَ أَنَا الْمَیِّت...»*

تو زنده ای و من مرده

برای زنده شدن، چندبار دیگر باید جان بدهم؟؟

*مناجات امیرالمومنین

«وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِه»*

همان بهتر که دستم بهش نرسد!

* انفال/۲۴

«هرکس به قدر وسع خریدار یوسف است

سرمایه شکسته دلان چیست؟ آرزوست»

«وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرض تَمُوت»*

و هیچ‌کس نمی‌داند در چه سرزمینی می‌میرد.

اما..

ما هم‌چنان دلمان به «کل ارض کربلا» خوش است.

* لقمان/۳۴

«وَ اجْعَلْ لِسَانِی بِذِکْرِکَ لَهِجاً»*

و زبانم را به ذکرت گویا کن

قلمم را هم.

* کمیل

«إِلَهی إِنَّ مَنْ تَعَرَّفَ بِکَ غَیرُ مَجهُول..»*

* مناجات شعبانیه