نخها رو از رو زمین قطع کن_
پناه بردن همیشه یک «از» همراه خودش دارد یک «به».
از ساحت احساس به ساحت اندیشه.
از زندگی، به مرگ.
از بیداری، به خواب.
هیچ وقت آدمی که زیاد می خوابد را سرزنش نکنید.
از دیشب که هوا عجیب شد و چند فصل رو تجربه کردیم تا به این لحظه، هیچ چی جالب تر از قول بنده خدایی نبود که گفت: شنیدم تا هفت سال دیگه این شهر به خاطر هواش خالی از سکنه میشه :|
از صبح افتاده بود تو کلهم: «پوشانده اند صبح تو را ابرهای تار/ تنها به این بهانه که بارانی ات کنند»
آدم وقتی از یک نفر برای خودش بت می سازد، باید انتظار این را هم داشته باشد که ابراهیمی پیدا شود و آن را در هم بشکند.
+ حتی تشکر هم بکند.