بسـم المعـطّر الحـبیب

«وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثینَ لَیْلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْر..»

وعده هم وعده های خدا. 

خودش دلش نمی‌آید تمامشان کند.

فقیر یعنی من در فراق تو.

«فکیف أصبر علی فراقک؟»

آرام‌تر بخوان؛

لحظات نماز جزء عمر آدمی به حساب نمی‌آید.

«قد جعل الله لکل شیء قدرا»

به یقین خدا برای هر چیزی، اندازه ای قرار داده.

حتی فاصله!

«والله یقبض و یبسط و الیه ترجعون»

ای من به فدای قبض و بسطت!

خدایا

هرکس دلش به ما خوش شد،

دلش را به خودت خوش کن؛ فقط.

اصلا همین، همین که همه چیز به «من» بستگی دارد کار را سخت می کند.

ولی خدای من، تو خوب می دانی که «من» به تو بستگی دارم فقط.

نه تنها طورِ موسی اَیمَن است، که هرجا تو باشی حالش همین است؛ خدای خوبم!

«فرمود: هرگاه مرا خوانید، بی جواب نمانید.

چه زیباست که من هزاران جوابِ بی سوال دارم!!»

خدا همیشه «عاشق تر» است.

من خیلی هنر کنم «عاشق» باشم.

+ سجده هاتو دوست دارم. عاشقانه ست.

- ولی عاشق نادون به درد معشوقش نمیخوره.

کاش من تبعید می شدم، 

و در این «بُعد» مسافت، به «قُرب» تو می رسیدم..